ต้อกระจกอีกหนึ่งภัยร้ายของดวงตา โดยมีภาวะการเปลี่ยนแปลงที่เกิดการขุ่นของ “เลนส์ตา” ซึ่งปกติเลนส์ตาจะมีลักษณะใส ทำหน้าที่ช่วยในการรวมแสงให้ตกลงบนจอประสาทตาพอดี เมื่อเกิดต้อกระจก จึงทำให้แสงไม่สามารถเข้าไปในตาได้ตามปกติ ทำให้การมองเห็นไม่ชัดเจนหรือมีอาการตามัว ซึ่งอาการดังกล่าวพบได้บ่อยในผู้สูงอายุ

สาเหตุของการเกิดโรคต้อกระจก
ต้อกระจกเกิดจากความเสื่อมของโปรตีน ซึ่งเป็นองค์ประกอบของเลนส์ตา ทำให้เลนส์ตาขุ่นและแข็งขึ้น สามารถพบได้บ่อยในผู้ที่มีอายุตั้งแต่ 50 ปีขึ้นไป ซึ่งสาเหตุหลักคือ เป็นความเสื่อมตามวัย ที่สัมพันธ์กับอายุที่เพิ่มขึ้น แต่อาจพบได้ในกลุ่มผู้ที่มีอายุน้อยได้เช่นกัน เช่น ความผิดปกติตั้งแต่กำเนิดจากมารดาที่ติดเชื้อหัดเยอรมันขณะตั้งครรภ์


สาเหตุอื่นที่ทำให้เกิดโรคต้อกระจก

➮ มีโรคประจำตัวที่ส่งผลให้เกิดต้อกระจกได้ เช่น เบาหวาน ต่อมไทรอยด์ทำงานผิดปกติ
➮ การได้รับรังสีอัลตราไวโอเลต (UV) เป็นระยะเวลานาน ๆ
➮ มีปัญหาโรคทางตา เช่น ม่านตาอักเสบ ตาติดเชื้อ สายตาสั้นมาก ๆ เคยผ่าตัดตามาก่อน เช่น หลังผ่าตัดจอตา
➮ มีการใช้ยากลุ่มสเตียรอยด์เป็นเวลานาน
➮ เคยประสบอุบัติเหตุที่ดวงตา หรือดวงตาได้รับการกระทบกระเทือนบ่อย ๆ
➮ เคยโดนฉายรังสีในส่วนบนของร่างกาย (ศีรษะ)

อาการของโรคต้อกระจก

➮ มีอาการมองไม่ชัดอย่างช้า ๆ ไม่มีการอักเสบหรือปวด มองเห็นมัว ๆ เหมือนมีฝ้าหรือหมอกบัง มากหรือน้อยขึ้นอยู่กับระดับและตำแหน่งของความขุ่นในเนื้อเลนส์
➮ เกิดอาการภาพซ้อน สายตาพร่า เกิดความขุ่นของเลนส์แก้วตาไม่เท่ากัน การหักเหของแสงไปที่จอประสาทตาจึงไม่รวมเป็นจุดเดียว ในผู้ป่วยบางรายจะมีสายตาสั้นมากขึ้นเรื่อย ๆ จนทำให้ต้องมีการเปลี่ยนแว่นตาบ่อย ๆ ในบางรายสายตาสั้นขึ้นจนกลับมาอ่านหนังสือได้โดยไม่ต้องใส่แว่น
➮ ตาสู้แสงสว่างไม่ได้ มองเห็นแสงไฟกระจาย โดยเฉพาะขณะขับรถในตอนกลางคืน
➮ เมื่อต้อกระจกสุก อาจสังเกตเห็นเป็นสีขาวตรงรูม่านตา โดยปกติแล้วจะเห็นเป็นสีดำ ซึ่งหากละเลยทิ้งไว้จนต้อกระจกสุกเกินไป อาจเกิดภาวะแทรกซ้อนได้ เช่น โรคต้อหิน การอักเสบภายในดวงตา ซึ่งจะทำให้เกิดอาการปวดตา ตาแดง และอาจถึงขั้นสูญเสียการมองเห็นได้

การรักษาโรคต้อกระจก
ในช่วงแรกของการเป็นต้อกระจก การเปลี่ยนแว่นตาแก้ไขอาจทำให้มองเห็นชัดขึ้นได้บ้าง โดยยังไม่มียาหยอดตาหรือยารับประทานใด ๆ ที่รักษาต้อกระจกได้ เมื่อเป็นมากขึ้นมองเห็นไม่ชัด วิธีการรักษาคือการผ่าตัด